Λεγάτο στην Κώμη

Το έθιμο του Λεγάτου στην Κώμη επανήλθε από τον φιλοπρόοδο σύλλογο Κώμης υπό νέο διοικητικό συμβούλιο.

Ένα όμορφο γεύμα αγάπης είς μνήμη ενός ευεργέτη της Κώμης.

Έτσι σύμφωνα με το έθιμο κάθε Μεγάλη Πέμπτη εδώ και πλέον 100 χρόνια όλο το χωριό μαζεύεται στην αίθουσα εκδηλώσεων όπου παρατίθεται γεύμα με ρυβυθόσουπα και άλλα τοπικά εδέσματα.

Τι είναι τα «λεγάτα»

Συχνά ακούμε στις ενορίες μας για «λεγάτα» εκκλησιών και ιδιωτών και δεν γνωρίζουμε λεπτομερώς τι ακριβώς είναι. Η λέξη «λεγάτο» είναι λατινική και σημαίνει «δέσμευση». Στην νομική ελληνική γλώσσα το λεγάτο ονομάζεται επίσης «λεγάτο», αλλά και «ιερό κληροδότημα». 
Συνήθως τα λεγάτα είναι γραπτές συμφωνίες και συμβόλαια μεταξύ ενός ιδιώτη και ενός ενοριακού ναού, με το οποίο ο ιδιώτης κληροδοτεί μετά τον θάνατό του ή από εκείνη τη στιγμή παραδίδει είτε ένα χρηματικό ποσόν, είτε ένα ακίνητο (χωράφι, σπίτι, κ.ά.) σε κάποιον άλλο (ναό ή ιδιώτη) με την υποχρέωση να εξασφαλιστούν για τον ίδιο ή για μέλη της οικογένειάς του, μετά θάνατον, κάποια πνευματικά αγαθά (Λειτουργίες, μνημόσυνα, προσευχές κλπ). 
Τα «λεγάτα» διαχωρίζονται σε «αιώνια» ή σε «περιορισμένου χρόνου», ανάλογα με τη συμφωνία και το ιδιωτικό συμβόλαιο που έχει συνταχθεί. Παλαιότερα και σε περιόδους ιδιαίτερης ανάγκης κάποιων ενοριακών ναών (ιδιαίτερα όταν οικοδομήθηκαν) και ένα μικρό ποσόν μπορούσε να αποτελέσει αιτία για ένα «αιώνιο λεγάτο». Υπάρχουν λεγάτα για Λειτουργίες επειδή κάποιος πλήρωσε τον ασβέστη για να ασπρίσουν τον ενοριακό ναό… Ένα λεγάτο μπορεί να συνταχθεί σε συμφωνία του κληροδότη με τον εφημέριο και το ενοριακό συμβούλιο, που όμως θα πρέπει να εγκριθεί και από τον επίσκοπο, αν δεν είναι περιορισμένου χρόνου, ή όταν το κληροδότημα δεν είναι σημαντικό οικονομικό μέγεθος. 
Οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η ενορία ή ένας ιδιώτης, πρέπει να τηρούνται στο ακέραιο και δεν έχει κανένας δικαίωμα να τις καταργήσει, ή να τις αγνοήσει. Αν έχει οριστεί κάποια σταθερή ημερομηνία (εορτή) για την τέλεση ενός λεγάτου, αυτή δεν πρέπει να αλλάζει εύκολα, αλλά μόνο κατόπιν άλλης σοβαρότερης ενοριακής ανάγκης, κατά την κρίση του εφημερίου. 
Για θέματα κατάργησης ή αλλαγής ενός λεγάτου αρμόδιος είναι ο επίσκοπος και όταν πρόκειται σε σοβαρή οικονομική περίπτωση επιβάλλεται να υπάρχει η άδεια από την Αγία Έδρα.