Με το χέρι στην καρδιά,
Κάποιοι ελάχιστοι, ενώ θα έπρεπε ΟΛΟΙ, δυστυχώς ξεχνάμε τον άνθρωπο που έχει φύγει από κοντά μας, που μας έχει προσφέρει στη ζωή μας, στο νησί μας. Άνθρωπος που έφυγε νωρίς, που έφυγε γεμάτος στεναχώρια για τα θέματα που πονούσαν τον τόπο και συνεχίζουν να τον πονούν.
Υπήρξαν άνθρωποι και παρατάξεις που τον πλήγωσαν, άκουσε λόγια άσχημα που τα πήρε μέσα βαθιά στην ψυχή του, τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος του. Αυτά, τα ξέρουμε όλοι όσοι τότε ήμασταν δίπλα του. Τότε ήμασταν δίπλα του, σήμερα είμαστε; Μάλλον όχι…
Διότι κάτι μάλλον δεν ήταν τόσο αληθινό ή τόσο δυνατό. Μάλλον ήταν εφήμερο, ήταν ίσως για κάποιους λίγο για να μείνει μέσα στις καρδιές όλων. Άλλοτε συνεργάτες στενοί, όπως δήλωναν. Τώρα συνεργάτες εκείνου που τον πίκραναν. Άλλοτε χειροκροτητές, τώρα ακόμη και παρακινητές, βάζοντας μπροστά άλλους. Αν ειχαν διαφωνίες θα περίμενε κανείς να έφτιαχναν δική τους παράταξη και όχι να συστρατευτούν με αυτόν που τον στενοχώρησε και τον πίκρανε.
Ίσως εγώ να μην είμαι για κάποιους ο καλύτερος Δήμαρχος, ο καλύτερος συνεργάτης, ο καλύτερος φίλος. Όμως δεν τιμωρείτε το Δήμαρχο με τις επιλογές σας.
Εμείς ως ομάδα θα πορευτούμε με αυτούς τους ανθρώπους που πίστεψαν σ’ εμάς, προσπαθήσαμε παρέα για τον τόπο, κρατώντας την Τήνο και το δικό μας άνθρωπο στην καρδιά μας, ακόμα και με αυτούς που για αντικειμενικούς και προσωπικούς λόγους δεν μπορούν αυτήν τη φορά να συστρατευτούν, όμως μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας.